Emergency sa Ospital: Tungkulin o Negosyo?

EMERGENCY SA OSPITAL: TUNGKULIN O NEGOSYO?
ni Gregorio V. Bituin Jr.
(Taliba ng Maralita, Tomo X, Blg. 3, 2005, pahina 6)

Kamatayan. Biglaan kung ito’y dumating sa buhay ng tao. Pumunta ka sa ospital para magpagamot, pero ang bungad sa iyo, “May pandeposito ka ba?” Maraming mga maralita ang namatay sa simpleng sakit, pagkat hindi inaasikaso ng mga doktor hangga’t walang pang-down payment.

Gaya na lang ng nangyari kay Ka Roger Israel, Regional Council of Leader ng KPML-NCRR, at taga-Botong Francisco, Angono, Rizal. Namatay siya noong Oktubre 8, 2005 sa sakit na tuberculosis. (Ito rin ang sakit na ikinamatay ni Pangulong Manuel Quezon noong Agosto 1944.) May mga gamot na para madaling gumaling ang sakit na ito, pero mahal at di kayang bilhin ng mga mahihirap. Ayon kay Benjie Galecio, chairman ng KPML-Angono chapter at kapitbahay ni Israel, anim na ospital ang pinagdalhan sa maysakit, ngunit sila ay pawang tinanggihan dahil walang pera. Si Israel ay itinakbo ng kanyang pamilya at ng kanyang mga kapitbahay sa Angono Hospital , ngunit hindi sila tinanggap dahil wala silang pandeposito. Kaya itinakbo nila ito sa Cogeo Hospital , di rin tinanggap. Sunod ay sa albularyo at doktor sa Hinulugang Taktak sa Antipolo, sunod ay sa Quirino Hospital , sa Unciano Hospital , at huli’y sa Morong Hospital kung saan ito binawian ng buhay. Sa emergency na tulad nito, di madaling makahagilap ng pera. At dahil walang pera, hindi tinanggap ang biktima. Dahil walang pera, hindi nagamot ang maysakit. Dahil walang pera, namatay si Israel ng walang kalaban-laban.

Anong klaseng sistema mayroon tayo? Sumumpa ang mga doktor at nars na gagamutin nila ang maysakit. Pero ang kalakaran ngayon, pandeposito muna bago gamutin ang pasyente.

Ang pamamalakad na ba sa mga ospital ay tulad na rin ng palakad ng mga kapitalista sa pabrika o sa palengke? Mas kailangan ba ng ospital na kumita ng pera at tumubo, imbes na ang pangunahing tungkulin nila’y gamutin ang maysakit?

Kung susuriin nating mabuti, ang ating kalusugan ay may kaugnayan sa lipunang ating ginagalawan. At bilang myembro ng lipunan, dapat tayong makialam. Nais n’yo bang kayo o ang inyong mahal sa buhay ay tanggihang gamutin ng ospital dahil wala kayong perang pandeposito?

Ganito ang kalakaran sa kapitalistang sistema, na pati sa mga ospital ay umiiral na rin. Bibilhin mo ang iyong kalusugan at kaligtasan tulad ng por kilong karne sa palengke! Kung wala kang pera, hindi ka magagamot! Mamamatay ka na lamang ng walang kalaban-laban.

Hindi ganito ang lipunang gusto natin. At sa ilalim ng kapitalistang sistema, hindi makakamit ng maralita ang tunay na serbisyong pangkalusugan. Kung may sapat na serbisyo ang mga ospital, ang simpleng sakit ni Israel , na nagagamot na sa panahong ito dahil sa modernong syensya at teknolohiya, ay baka nasagip pa ang buhay ng ating magiting na kasama. Kung ayaw nating mangyari sa atin ito, sumama tayo, makiisa at kumilos upang palitan ang sistemang ang nakikinabang lamang ay ang mga mayayaman at elitista, at pahirap naman sa mahihirap. Ibagsak ang kapitalistang sistema at itaguyod ang sosyalismo kung saan titiyakin nitong ang lipunan ay para sa kabutihan at pag-unlad ng lahat ng tao.

Sa sosyalismo, ang pagpapagamot sa ospital ay libre dahil ito’y tungkulin at hindi negosyo. Ito ang nais natin. Ito ang dapat pag-isipan, paghandaan at makamtan.

Kung may mga nalalaman pa kayong tulad ng nangyari kay Israel , mangyaring ipagbigay-alam sa amin upang maisadokumento ang mga ganitong kaso. Sa kalaunan, ito’y gagawin nating isang malaking kampanya upang hindi na mangyari ang mga tulad nito. Marami pong salamat.